Mimar Sinan‘ın hem büyük bir mimar hem de bir mühendis mantığına sahip olduğunu biliyoruz. Sinan eserlerini inşa ederken ilginç tasarımlar ve ilginç malzemeler kullanmıştır. Onlardan biri de bina inşasında kullandığı ‘Küfeki Taşı’dır.
Küfeki Taşı, deniz kabuklarının, çoğunlukla da küçük istridye kabuklarının oluşturduğu bir istiridye kalkeridir. En önemli özelliği doğadan çıktığı anda her türlü işleme uygun olması ve kolay işlenmesi; havayla temastan sonra havadaki karbondioksit’i bünyesine alarak sertlik, dayanıklılık ve güç kazanmasıdır.
Mimar Sinan’ın özellikle İstanbul’daki eserlerinde kullandığı bu taş aynen beton gibi ocaktan çıkarıldıktan kullanıldığı süreye kadar geçen zaman içinde havadaki karbondioksit ile tepkimeye girerek karbonatlaşma sonucunda tüm mekanik büyüklüklerini belirgin ölçüde arttırır. Taşın içindeki mekanik büyüklükler artarken yapısındaki boşluklar azalmakta dış etkenlere karşı dayanıklılığı artmaktadır.
Bu yüzdendir ki, Bizanslıların Ayasofya ve Yukarıkapı Surları inşası ile Osmanlı döneminde Süleymaniye Külliyesi’nin yapımından bu yana İstanbul estetiğini oluşturan tüm yapıların içinde ve dışında daima temel taşı olmuştur.
Mimar Sinan’ın malzeme seçimindeki mühendislik dehasının anlaşılmasında değişik bakış açılarına dayalı çalışmaların ve yine değişik disiplinlerin birarada çalışma gereği hep hissedilmiş ve hissedilecektir.